Środki finansowe przekazane przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie posłużyły Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Warszawie do prac związanych z ochroną czynną w rezerwatach  przyrody. Tym razem w Nadleśnictwie Mińsk zgodnie z obowiązującym planem ochrony przeprowadzono zabezpieczenia wełną owczą szczytowych pąków młodych jodeł pospolitych. Ochronie podlegają drzewostany z udziałem jodły pospolitej naturalnego pochodzenia, która występuje na stanowisku wyspowym, poza zwartym zasięgiem tego gatunku w Polsce. Z tego powodu rezerwat Jedlina jest jednym z najcenniejszym na Mazowszu rezerwatów przyrody, nie tylko pod względem przyrodniczym, ale również badawczym i edukacyjnym.

W uprawach leśnych na terenie Nadleśnictwa występują szkody spowodowane przez sarny i jelenie. Do jednych ze szkód należy zjadanie młodych, jednorocznych pędów drzewek wraz z pączkiem wierzchołkowym lub samych pączków, fachowo nazywane przez leśników „zgryzaniem”. Obecnie w każdej dziedzinie działalności, również w ochronie lasu, coraz bardziej popularne staje się wykorzystanie naturalnych metod i surowców. Istnieje naturalna (pozbawiona chemii) i ekologiczna metoda ochrony upraw przed zgryzaniem, która polega na zabezpieczaniu pędów wierzchołkowych młodych drzewek iglastych oraz liściastych owczą wełną. Wełna utrzymuje się na wzrastającym pędzie, nieustannie zabezpieczając go przed zgryzaniem i nie powodując uszkodzeń pędów wierzchołkowych. Pędy, które wyrastają z budzącego się wiosną pączka szczytowego rozciągają dość elastyczne włókna wełny przebijając się przez nie bez problemu.

Wełna owcza osłania pęd młodego drzewka, a jej charakterystyczny zapach skutecznie odstrasza jeleniowate. Metoda ta umożliwia dalszy wzrost drzewu i, jak wynika z doświadczeń Nadleśnictwa Mińsk, skutecznie zniechęca zwierzynę do obgryzania pąków drzew.

Przeprowadzone przez Nadleśnictwo Mińsk działania stanowią jeden z elementów szeregu ściśle zaplanowanych czynności, mających na celu wspieranie młodych odnowień jodłowych w drzewostanach rezerwatu. W sąsiedztwie gniazd jodłowych (w miejscach, w których naturalnie wysiała się jodła), w latach ubiegłych przerzedzono nieznacznie warstwę podszytu i podrostu. Dzięki temu młode jodły mogły się wzmocnić i wyrosnąć do wysokości około 1 m. Zabezpieczenie wełną owczą pąków szczytowych jest kolejnym działaniem mającym uchronić młode, podrośnięte pokolenie drzew przed zgryzaniem ich przez zwierzęta, w tym w szczególności przez jelenie, łosie i daniele. Te ostatnie pojawiły się w ostatnim okresie w rezerwacie, stwarzając dodatkowe zagrożenie. Daniele – gatunek obcy rodzimej faunie, to uciekinierzy z komercyjnej hodowli  znajdującej się w okolicy rezerwatu przyrody Jedlina.

Rezerwat przyrody Jedlina ustanowiono 16 stycznia 1952 r. na powierzchni 71,6 ha. Jest to najstarszy rezerwat przyrody na Mazowszu i jeden z najstarszych w kraju. Jego niezaprzeczalnym walorem przyrodniczym i naukowym jest występowanie drzewostanów z przewagą jodły pospolitej uważanych przez niektórych fitosocjologów za kresową postać wyżynnego jodłowego boru mieszanego (inna nazwa to jodłowy bór świętokrzyski), zbiorowiska endemicznego znanego wyłącznie z obszaru Polski.

Zdjęcia: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Warszawie